The Beatles մայկա

Ապերիկս մի ամիս ա նեռվերս ուտում ա, որ իրա մայկայի վրա նկարեմ, բայց ինքն էլ չգիտեր ինչ էր ուզում: Ու տենց ես կատաղեցի ու Բիթլերին նկարեցի մի քանի գույնով: Ինձ թվում ա կայֆ ա ստացվել:

Կամ ես մեծ կարծիք ունեմ իմ մասին, կամ էլ ես անճաշակ եմ :DDDD

վերնագիր

լինում է չի լինում մի հատ վերնագիր....

է~~~~հ... մի անգամ էլ անկեղծանամ, մեկ մեկ մտածում եմ, որ ինձանից բան դուրս չի գա, հետո մտածում եմ, որ ոնց էլ չլինի մի օր էրեխա կունենամ, ու ինքը ինձանից դուրս կգա (բա էլ ումից դուրս գա ))), էտ էլ եթե ունենամ էլի:

ու մեկ էլ չգիտեմ էն, ինչ որ զգում եմ էտ արդեն նոռմա ա դառնալու, ու ես միշտ սենց եմ զգալու, թե անցողիկ ա? Օ_օ տխուր կլինի, որ միշտ սենց զգամ... հետո մտածում եմ կսիրահարվեմ կանցնի, ուր ա, է~...

ուզում եմ մի տեղ լինեմ, սենց մեջտեղում չէ, կամ ընտեղ, կամ էլ ստեղ, կամ էլ լրիվ ուրիշ տեղ, բայց մի տեղ լինեմ էլի: Գիտեմ, միշտ սենց ա իմ մոտ, կանգնում ու հեռանկար եմ պատկերացնում ու բան չեմ տեսնում` դատարկություն, ու ինձ թվում ա, թե մենակ իմ մոտ ա տենց դատարկություն ու մթություն: Բայց ժամանակի հետ ինչ-որ բաներ են գալիս ու ինչ-որ բաներ են ստացվում, որ երբեք մտքովս չէր էլ անցնի, որ երբեք չեմ նախատեսել: Երանի էս անգամ էլ տենց մի բան լինի...

ուզում եմ երկու տեղ սովորեմ, մի տեղ էլ աշխատեմ ու սենց ամեն ինչ ստաբիլ լինի ու հանգիստ լինի ու աշուն լինի, անձրև գա, շարֆ կապեմ, բածինկա հագնեմ...նստեմ գրադարաններում, կամ էլ սրճարանում ու գիրք կարդամ, գնամ նկարչության, թատրոն, համերգի... մեկ էլ սիրահարվեմ...

Հիփփի-փի-փի թևնոցներ

էս էլ թևնոցները (500 դ.), հետո արդեն նոր բաները կգցեմ, տենց :)))

Գլխակապիչ կամ եսիմինչ Մանանայից :D

Չգիտեմ էս ոնց են անվանում` գլխին կապելու թել կամ գլխակապիչ :DD մի խոսքով, էն որ հիփփիները (ու ոչ միայն) կապում էին գլխներին: Տենց... կարաք ձեր ուզած գույնով պատվիրել: Գինը 500 դրամ է:

Հիփփիական տիկնիկակայֆ նամբըր ուան

Էս էլ մեր հիփփի տինիկը: Մի քիչ ձմեռային ա, բայց հեսա իրա ամառային ու երևի արդեն աշնանային ընկերներն էլ կգան :)

Հիփփիական պայուսակներ նամբըր թու ;)

Պայուսակիկ համար մեկ, չափերը` 30/20, գինը` 5000 դրամ

Պայուսակիկ համար երկու, չափերը` 30/28, գինը` 5000 դրամ :)

Հիփփիական պայուսակներ նամբըր ուան ;)

Պայուսակ համար առաջին, չափերը` 38/40, գինն էլ 8000 դրամ

Պայուսակ համար երկրորդ, չափերը 30/48, գինն էլ 8000 դրամ:

Հ.Գ. գիտեմ շատ ուշացրեցի էս հավաքածուն, բայց հիմա նենց գոհ եմ, ու~խ :DDDD

Միմեր նամբըր թրի

Էլի միմերի շարքից, էլ երկար բարակ չխոսամ, վերջ :)

Սա էլ կարող եք գնել, արժեքը` 3000 դրամ :)

Աննետ Նուար կամ Լուսնոտների 20/3

Ամպամած երկնքի ու բեղատան մասին

Մաս 5

Մայրիկն այնքան էր ուրախանում. Ժորժը սկսել էր ցերեկները քնել: Ախր երեխաներին ցերեկային քունը պետք է, իսկ Ժորժը երբեք ցերեկները չէր քնում: Դե դուք գիտեք ինչից է Ժորժը սկսել ցերեկները քնել, իսկ մայրիկը չգիտեր, դրա համար էլ ուրախանում էր:

Ժորժը շատ երկար մտածեց` բարձրանալ տանիք, թե ոչ: Որ Ռեբեկան բարձրացած լինի, նա կնեղվի ու հետ կիջնի: Բա գոնե թող բարձրանալուց առաջ ասեր, որ գոնե միասին բարձրանային: Էհ այս աղջիկները, շատ խոզն են, է~~: Բայց կարող է և չի բարձրացել: Այ դրա համար էլ պետք է բարձրանալ տանիք և ստուգել... ըհը~, տանիք բարձրանալու ևս մեկ առիթ:

-Աննե~տ, Աննե~տ,- կանչեց Ժորժը:

Ձայն չկար: Արդեն դուրս է եկել Աննետը?

-Աննետ? Որտեղ ես?

-Ինչ է պատահել?- քնկոտ ձայնով արձագանքեց Աննետը:

-Աննետ, որտեղ ես, դու դեռ չես արթնացել?- հարցնում էր Ժորժը` դեռևս չտեսնելով Աննետին:

-Ա~, Ժորժ, դու ես? Այսօր աստղ չենք մաքրելու, կարող ես գնալ,- կրկին քնկոտ ձայնով ասաց Աննետը:

-Ինչու?- Ժորժը վերջապես գտավ Աննետին` մահճակալի մեջ պառկած և վրան աստղեր ասեղնագործած վերմակով տաք ծածկված:

-Աննե~տ, քեզ ինչ է պատահել? դու հիվա~նդ ես,- անհանգստացավ Ժորժը:

-Դե, այնպես չէ, որ հիվանդ եմ, բայց ինձ փոքր-ինչ լավ չեմ զգում,- ասաց Աննետը` ավելի ամուր փաթաթվելով վերմակի մեջ:

-Համ էլ գիտես, երկինքն ամպամած է, միևնույն է մաքրես-չմաքրես, նույն բանն է,- հույս տվեց նրան Ժորժը:

Աննետը ծիծաղեց.

-Ամպերը ես եմ գցում գիշերները, երբ հիվանդ եմ լինում, որ մարդիկ դրանց տակից չտեսնեն կեղտոտ աստղերը:

-Ոնց?- զարմացավ Ժորժը,- ուրեմն որ գիշերները ամպամած է լինում, դա դու ես անում?

-Հա, բայց ոչ մեկին չասես, լավ?- խնդրեց Աննետը:

-Լավ չեմ ասի, լսիր բայց դու այսպես պառկած ես մնալու? քեզ շուտ առողջանալ է պետք:

-Դե կանցնի էլի, մի քանի որ էլ թող ամպամած լինի:

-Չէ, այդպես չի կարելի: Բա ինչ անեն այն մարդիկ, ովքեր գիշերները աստղերին են նայում,- ասաց Ժորժը:

-Թող մի քանի օր էլ չնայեն: Ու ինձ հանգիստ թող հա? Չես տեսնում ինձ լավ չեմ զգում,- արդեն նյարդայնանում էր Աննետը:

-Բայց ինչ էգոիստն ես, Աննետ: Ասա, ինչ անեմ, որ շուտ առողջանաս,- ասաց Ժորժը:

-Ինձ հանգիստ թող:

-Ասա ինչ անեմ, ասա ինչ անեմ, ասա ինչ անեմ: Այնքան եմ խոսալու, մինչև չասես: Ասա ինչ անեմ, ասա...

-Լա~վ, լավ, միայն սուս մնա,- Աննետն էլ չդիմացավ,- Տարօրինակների 911-րդ բյուրոյում գտիր Բեղատունը ու բեղավորներից ամենամեծին ասա, որ Աննետը հիվանդացել է:

-Բեղատուն չէ, Աննետ, Դեղատուն, "դ"-ով,- ուղղեց նրան Ժորժը,- "դեղ" բառից:

-Էտ ձեր ցերեկային կյանքում է դեղատուն, իսկ այստեղ Բեղատուն է, որովհետև այդ տանը բեղավորերն են ապրում,- բացատրեց Աննետը,- դե գնա, ում ես սպասում?

Սպիտակ քառակուսիներով քաղաք Ժորժն առաջին անգամ էր տեսնում: Տները սպիտակ, փողոցները սպիտակ, ծառերի տեղը ջերմաչափեր էին: Դե արի ու հասկացի, թե Բեղատունը սրանցից որ մեկն է: Այ եթե դեղատուն լիներ, ավելի հեշտ կլիներ, շուրջբոլորը դեղատներ են:

Այն ինչ սև կետ է հեռվում? Հը~ն? Սև խոտի դե~զ: Մե~ծ դեզ, կողքն էլ մկրատ: Ինչի համար է այս մկրատը? "Որ բեղերը կտրես", գրված էր մկրատի վրա: "Ում բեղերը? ես դեռ բեղեր չունեմ',- մտածեց Ժորժը`շոշափելով շուրթերի վերևի մասը... մեկ էլ տեսար:

"Բայց դիմացիդ տունը ունի", գրված էր մկրատի հակառակ կողմում: "Այս դեզը բեղեր են? այ քեզ բա~ն",- մտածեց Ժորժը:

Նա վերցրեց մկրատը ու սկսեց կտրել տան բեղերը: Մի քիչ էլ, ու տակից սկսեց տան դուռը երևալ: Նա բացեց դուռը ու ներս մտավ: Ներսից սովորական տուն էր` սեղան, աթոռներ, մե~ծ հայելի (երևի բեղերը կտրելու համար) ու տենց էլի լիքը նոռմալ իրեր: Միայն մարդիկ չէին երևում:

-Հե~յ, այստեղ մարդիկ կան?- կանչեց Ժորժը:

-Հը?- ասաց ձայնը ու դռան ետևից հանեց բեղավոր գլուխը:

Եվ այսպես հերթով բեղավոր գլուխները երևացին` 5 գլուխ` ցածրահասակից մինչև ամենաբարձրահասակը: Ամենաբարձրահասակի բեղերն այնքան երկար էին, որ ծածկել էին ամենացածրահասակի գլուխը:

-Կներեք, ձեզանից ամենամեծն ով է?- հարցրեց Ժորժը:

-Ես,- ասաց ամենացածրահսակը:

-Դուք? Բայց դուք մի քիչ...մմմ...մի քիչ...- Ժորժը չգիտեր ոնց ասեր, ար նա չվիրավորվեր:

-Հա, գիտեմ, մի քիչ մեծ ականջներ ունեմ, ժառանգական է,- ասաց բեղավորը:

Անկեղծ ասած, նրա , մազերն այնքան երկար էին, որ ականջները չէին էլ երևում:

-Բայց Ձեզ շատ է սազում,- արագ ասաց Ժորժը,- հա, լուրջ եմ ասում:

-Վայ, շնորհակալություն, կարմրեցի,- ասաց բեղավորը:

Ճիշտ է` մազերի տակից կարմրությունը չերևաց, բայց դա կարևոր չէր, նա պետք է Անետին օգներ:

-Աննետ?- հարցրեց բեղավորը,- որ Աննետը? իսկական, թե արհեստական?

-Ես մի Աննետ գիտեմ, ու նա կարծես իսկական է,- ասաց Ժորժը:

-Հաստատ համոզված ես? Արհեստականների բյուրոյում ճիշտ նույն Աննետից կա, բայց արհեստական:

Ժորժը սկսեց արդեն կասկածել:

-Իմ իմացած Աննետը Աստղերի մաքրության բյուրոյից է,- ասաց նա:

-Հմմ...ուրեմն իսկականն է, բա ինչ է եղել նրան,- հարցրեց բեղավորը:

-Նա հիվանդացել է, պառկած է և քունն է տանում: Ամպեր է հանել երկինք, որ աստղերը փակեն, որովհետև չի կարող մաքրել դրանք: Ու մարդիկ մնացել են առանց աստղ, հասկանում եք? Նա ասեց, որ Դուք կօգնեք:

- Հա~, նա ալարկոտությամ է վարակվել, սարսափելի վարակ է, պառկում ես և ոչինչ անելդ չի գալիս,- բացատրեց բեղավորը:

-Հա, այդպես է որ կա, պառկած տեղից վեր չի կենում,- հաստատեց Ժորժը:

-Լավ, ես քեզ մի թուղթ կտամ, կփոխանցես նրան: Միայն դա նան կբուժի,- ասաց բեղավորը:

Նա գնաց կողքի սենյակ, որտեղ բազմաթիվ դարակներ կային: Ժորժը կարդում էր դարակների մակագրությունները` "Վախ", "Հոգնածություն", "Շատակերություն", "Քչակերություն", "Ալարկոտություն"... հենց այդ վերջին դարակից էլ բեղավորը մի թուղթ հանեց, ծալեց, դրեց ծրարի մեջ և տվեց Ժորժին:

-Շնորհակալություն, պարոն ամենամեծ բեղավոր:

-Խնդրեմ, արի քեզ ճանապարհեմ,- ասաց բեղավորը ր Ժորժին ճանապարհեց մինչև դուռ:

Ժորժի կտրած բեղերն արդեն աճել էին, ու բեղավորը վարագույրի նման բացեց տան բեղերը և "մնաս բարով" ասաց Ժորժին:

-Աննետ? Էլի քնեցիր? Վեր կաց, այ ալարկոտ,- արթնացրեց Ժորժն Աննետին:

Աննետը մի կերպ բացեց աչքերը.

-Ալարկոտը դու ես, ես ուղղակի վատառողջ եմ:

-Լավ, վերցրու, բեղավորը տվեց,- ասաց Ժորժը և մեկնեց ծրարը:

Աննետը վերցրեց ծրարը, հանեց մեջի թուղթը, կարդաց և ասաց.

-Հա, իրոք որ,- ու վեր կացավ տեղից, կարծես ոչինչ չի պատահել:

Ժորժը զարմացել էր: Տեսնես ինչ է գրված այդ թղթի վրա, որ Աննետին առողջացրեց?

-Ժորժ? Կօգնես ինձ արագ-արագ աստղերը մաքրենք? Ճիշտէ , բոլորն այսօր չենք հասցնի, բայց գոնե կեսը,- խնդրեց Աննետը Ժորժին:

-Հա, իհարկե,- ասաց Ժորժը:

Նա երջանիկ էր, որ Աննետն իրեն խնդրում է օգնել: Բայց աստղամքարությունից առաջ Ժորժը վերցրեց բեղատնից բերված թուղթը ու կարդաց: Իսկ այնտեղ գրված էր. "Դու էլ հո ալարկոտ չես, վեր կաց ու գործ արա":

Միայն այդքանը? Եվ սա կարդալով` Աննետն առողջացավ? Այ քեզ բա~ն...

-Ժորժ? Ուր կորար? -դրսից լսվեց Աննետի ձայնը:

-Եկա, եկա~~...