Արևների տիրակալը :))

Ըհը, ցուցահանդեսս պրծավ, իսկ էտ նշանակում ա, որ ես ձեզանից էլ գաղտնիքներ չունեմ ու հիմա հերթով բացահայտված գաղտնիքներս կգցեմ բլոգ` ի լուր աշխարհի :)))))
Ուրեմն էս նկարի անունը "Արևների տիրակալ" ա, ինչի? որովհետև ինքը բռնել ա իրա ձեռքում աշխարհի բոլոր արևները: Ու տենց լամպԸչկայոտ նկար ա էլի :))))

լինել, թե չլինել...էտ խնդիր չի

Նստած մտածում էի` մարդիկ էտքան մտածում են իրանց կյանքի ու առողջության մասին, ինչի համար???? Չխմած կյանք ա...հա, զարմացաք չէ? օպտիմիստ Մանանը սենց բան ա ասում: Բայց ռեալ նայեք, ինչի համար ենք մենք ապրում? ամեն օր արթնանում ենք, ինչ-որ բաներ անում ու քնում, որ մյուս օրը նորից արթնանաք, իսկ եթե մեկը չի արթնանում, սգում ենք...հա , հետո ինչ, ինքն էլ բոլորիս նման ինչ-որ բաներ չի անի ու հետո քնի, որ էլի արթնանա...
Ու ամենահետաքրքիրն էն ա , որ ես լրիվ ուրիշ բանի մասին էի ուզում գրեի: Ուզում էի ասեի, որ ես ոչ մեկից չեմ սիրում կախված լինել, դրա համար ես բոլորի հետ եմ, բայց մենակ եմ, ու ոչ մի ԲԱՆ-ից էլ չեմ սիրում կախված լինել, դրա համար, ես մի տեղ չեմ, ես ամենուրեք եմ: Իրերն ու մարդիկ անկապ երևակայության արդյունք են: Ես էս աշխարհից չեմ, ես կյանքից դուրս եմ...այ սենց մի ոտս եմ դուրս հանել, հետո մյուսը: Հա, ու ես շուտ եմ մեռնելու, սրտի կաթվածից, որովհետև շատ ծանրաբեռնված ու անառողջ կյանք եմ ունենալու (ունեմ):
Մեկ-մեկ մտածում եմ, որ ուզում եմ "նոռմալ" կյանք ունենամ: Բոլորի նման ավարտեմ, աշխատեմ, ընկեր ունենամ, ամուսնանամ ու էրեխա ունենամ: Ու նեռվայնանում եմ, որ անընդհատ "նոռմալության" կանոններից շեղվում եմ: Բայց հետո մասնագիտությունս իրանն ասում ա ու մտածում եմ, որ ես եմ ինձ ստեղծում այնպիսին, ինչպիսին կամ, ուրեմն ես ուզում եմ շեղվել էտ նոռմալությունից: Ես չեմ ուզում ավարտեմ, ես ուզում եմ հազար ու մի բան սովորեմ, հետո էտ սաղ խառնեմ իրար, մոտս չստացվի, հետո ստացվի, հետո ուզենամ մեռնեմ, բայց չմեռնեմ, որովհետև մի բան ինձ հետ կպահի (տեսնես ինչը): Չեմ ուզում ընկեր ունենամ, որ անկապ սիրահարվեմ ու նեռվայնանամ, հետո ուրախանամ, որ ինձ էլ են սիրում, հետո պարզվի չեն սիրում, հետո...բրազիլական սերիալ:
Անկեղծ ասեմ??? չէի ուզում էսքան կիսվեի, բայց երևի պետք էր:
Ուզում եմ մի 5 օր վրա-վրա խմեմ...չէ, հարբեմ: Մի տեսակ հասկացա Հախվերդյանին, որ իրա սեփական երգին ասեց "էս աննասունի ձենը կտրեք": Լավ ասեց:
Գնացի, լավ, գնամ պարապեմ իմ մնացած 60 հարցը, թե խի եմ պարապում...

Դեղին գույնով Մանանա

Էսօր շատ պատահական մտածեցի, որ որտեղ ասես ցուցահանդեսիս մասին չեն խոսացել, բացի իմ բլոգից :))))) համ էլ արդեն մի ամիս ա հարգելի պատճառներով չեմ թարմացրել բլոգս, խոսք եմ տալիս ուղղվել :))
հա, ինչ էի ասում...ուրեմն մայիսի 14-ին իմ անհատական ցուցահանդսն էր` 11 հատ գրաֆիկա, 8 հատ էլ վիտրաժ:

Շա~տ ուրախ էի, չնայած էնքան խառն էի, որ չէի հասկանում երբերմն, որ հիմա իմ ցուցահանդեսն ա, մարդիկ էլ էկել են իմ նկարները նայելու, հավատս չէր գալիս` ես արդեն ցուցահանդես ունեմ: Մի տարի առաջ ով կմտածեր նման բանի մասին, իսկ հիմա սա այլևս իրականութուն ա: Մտա նկարի աշխարհ ու ասեցի "բարև" :))) չգիտեմ ու դուր եկավ իմ բարևը, ում` ոչ, ամեն դեպքում, ես ինձ լավ եմ զգում, ու հուսով եմ դուք էլ` երբ նայում եք իմ նկարներին:))) Հա~, մեկ էլ, կյանքումս էսքան ծաղիկ չէի ստացել, ու~խ :DDDD