Էքս են, որովհետև էլ չկան... Որովհետև մեր քաղաքապետարանը մի օր որոշեց վերանորոգել դալանները...
Աշխատանքներ, որոնց վրա ժամեր եմ ծախսել, որոնց էրեսից մատերս ցրտահարվել են, անելուց հետո էլ հաճույքից նիռվանայի մեջ եմ ընկել: Ամեն անգամ Ենգիբարյանի կողքով անցնելուց ժպտում էի իրան ու բարևում :))) Իսկ հիմա էլ չկան, բա~
Սենտիմենտալ ստացվեց, գիտեմ, ուղղակի էսօր ես տեսա, որ իմ վերջին աշխատանքը ռեմոնտի տակ ա ընկել, տենց տխրեցի:
Բայց նոռմալ ա, դեռ շատ կնկարեմ :)))) էս արվեստը պետք ա անես էն գիտակցումով, որ մի օր քեզ էլ ռեմոնտ կանեն :))) նենց որ...
... մինչ նոր հանդիպում ;))))
No comments:
Post a Comment